🐣 สวัสดีค่ะทุกคน วันนี้แวะมานิทรรศการ Happy to be Me ของจิ๋วๆ โรงเรียนอนุบาลเทพารักษ์
🐣 นิทรรศการนี้เป็นผลงานและเรื่องราวของเหล่าจิ๋วเตรียมอนุบาลถึงอนุบาล 3 (2-5 ขวบ) ในช่วงเทอมก่อน ว่าด้วยเรื่องตัวเรา, ครอบครัว, โรงเรียน, ชุมชน, จังหวัดสมุทรปราการ รวมถึงโปรเจคประจำห้องอื่นๆ ที่พวกเขากำลังเรียนรู้
🐣 รอบนิทรรศการเต็มเร็วมาก! และรับผู้ชมจำนวนจำกัดมาก นี่เป็นหนึ่งในผู้ที่ลงทะเบียนทัน แฮปปี้สุด!
🐣 ปกติแล้วอนุบาลเทพารักษ์ไม่ได้เปิดให้คนนอกเข้าไปชม นี่เป็นครั้งแรก และมีคนเดินทางมาจากต่างจังหวัดเพื่อมาดูงานนี้โดยเฉพาะด้วย!
🐣 ตอนเข้างานทุกคนจะได้รับแผนที่ใบเล็กๆ และกระดาษไว้สำหรับสำรวจผลงานเจ้าจิ๋วที่เราประทับใจ แต่ขอบอกว่าเลือกได้ยากมากจริงๆ
🐣 มีแผนผังการเดินในงานให้ เรียงไปจากเด็กเตรียมอนุบาล พี่ๆ อนุบาล 1-3 เรียงเรื่องราวจาก “ฉัน” ไปสู่สิ่งที่ใหญ่กว่าฉัน ทั้งสัตว์ ผู้คน สภาพแวดล้อม แต่ว่าเราไม่สามารถเดินตามที่วางไว้ได้เลยขอเดินมั่ว 555 และขอนำบรรดางานที่ตราตรึงใจมาลงไว้ในที่นี้ เพราะมันช่าง made my day:
🐣 แคปชั่นงานเหล่านี้มีเสียงพุ่งออกมา เหมือนเด็กๆ มานั่งเล่าให้ฟังอยู่ข้างๆ กัน คือหลายทีก็เผลอตอบไปในใจว่า ได้เลยจ้า 😅
🐣 มีบ้านที่ชื่อ “บ้านกระต่ายน้อยน่ากลัว” เวลาขึ้นชั้นบนมีให้เลือกสามทาง คือ แบบปีนทรงตัว แบบขึ้นบันได และแบบปีนเชือก 😆 เป็นบ้านท่ายากจริงๆ
🐣 มีชิ้นนึงรู้สึกมีความไฮกุมาก “เขาสวย เขาพ่นน้ำออกมา” อันนี้ยืนดูอยู่นานมาก คำมันช่างเรียบง่ายและซื่อตรงอะไรอย่างนี้
🐣 “ช้างสีน้ำเงินธรรมดา” ชิ้นนี้ก็รู้เลยว่าจริงๆ ช้างตัวนี้ต้องพิเศษแน่นอน!
🐣 “ฉันในตอนแก่จะเป็นอย่างไร?” โจทย์แบบนี้น่ารักมาก เหล่าจิ๋วต้องจินตนาการถึงตัวเองตอนแก่แล้ววาดออกมา ส่วนใหญ่ก็จะวาดขีดที่หน้าเยอะๆ (คงสังเกตมาจากผู้ใหญ่ที่มีรอยย่นมากมาย)
และแคปชั่นคนนี้คือน่าประทับใจมาก “หนูน่าจะกำลังเลี้ยงน้องที่อ้วนขึ้นเพราะกินนมเยอะ หนูระบายผิวสีนี้ (น้ำตาล) เพราะหนูผิวสีนี้ หนูชอบนะคะ”
เพราะว่าหนูชอบตัวเองหนูจึงได้วาดมันออกมาอย่างซื่อตรง และเอ็นดูมากที่จินตนาการระยะเวลาแก่ของเด็กยังไกลไปถึงแค่ “น้องของเขาที่กำลังโต” ซึ่งเท่านี้ก็น่าทึ่งมากแล้ว คิดดูสิ เด็กๆ เพิ่งอยู่บนโลกมาได้ 2-3 ปีเองนะ
🐣 มีเด็กที่บรรยายตัวเองในภาพที่ตัวเองคอลลาจว่า “ใส่ชุดแบบลายๆ ใส่หัว หัวใส่หมวก เท้าเค้าเอาไว้เดิน มีแมวชื่อมานา จับหางด้วย”
🐣 และมีบางคนก็สร้างสรรค์ชิ้นงานที่พูดถึงคนใกล้ตัว “เฮียอู๋ ไปตัดผมแล้วก็ผมสั้น เฮียอู๋ตัวสูง เพราะว่าเฮียอู๋กินผักตั้งแต่แรกตอนเป็นเบบี๋ ใส่เสื้อทันจิโร่ แล้วรองเท้าเฮียป้าดาวซื้อมาใหม่”
ใครอ่านแล้วยิ้มบ้าง 555 “ใส่หัว” เราเอ็นดูมากตอนน้องบอกว่า “เท้าเค้าเอาไว้เดิน” เพราะผู้ใหญ่ก็จะคิดว่า เท้าก็ต้องเอาไว้เดินน่ะถูกแล้ว แต่เท้าก็เอาไว้บินได้เหมือนกันนะในโลกของจินตนาการ
ส่วนเฮียอู๋… อ่านแล้วอยากรู้จักเฮียอู๋เลย! แล้วดูรองเท้าในภาพสิ ถ้าดูแค่ภาพ มันก็ฟอร์มรองเท้ายึกยือ แต่นี่มันคือรองเท้าที่อยู่ในความทรงจำเด็กเลยนะ ว่าเป็นรองเท้าที่อีกคนซื้อให้อีกคนใส่ มันเป็นรองเท้าที่มีความหมาย
จากประสบการณ์การทำงานกับเด็กมาบ้าง อันนี้คือครูจะไล่จดทุกคำพูดของเด็กที่เล่าเลย จะไม่มีการพยายามปรับให้เป็นรูปประโยคแบบผู้ใหญ่ และมันคือเสน่ห์ เราว่านี่รวมเล่มได้เลย
🐣 อันนี้ตราตรึงใจ! น้องวาดภาพอาชีพในอนาคตเป็นตำรวจ แต่!! “จริงๆ อยากทำอาชีพที่ได้อยู่บ้าน และดูแลลูกตัวเอง ดูแลน้อง บางทีก็ขายโมเดล ใครสั่งก็ไปส่ง เป็นอาชีพอิสระ”
แง คืออยากกระโดดเข้าไปจับมือค้อมคารวะ! ทุกคนนึกออกไหม ก็ผู้ใหญ่ถามมาเนาะ ว่าอยากเป็นอะไร โอเค งั้นตอบให้ผู้ใหญ่ฟังก็ได้ว่าจะเป็นตำรวจ แต่ที่จริงไปกว่านั้นน่ะ คืออาชีพที่เป็นอิสระซึ่งเจ้าตัวก็ยังนิยามมันออกมาไม่ได้และไม่รู้ว่าจะวาดออกมาให้มีรูปร่างหน้าตาแบบไหน คือชอบวิธีการตอบของเด็กมาก คือเด็กพยายามตอบให้คนอื่นเข้าใจ และตอบให้ตัวเองเข้าใจ ✨
🐣 ส่วนอีกอาชีพ Veterinary-สัตวแพทย์ หูย แสดงว่ามีโอกาสได้ฟังจากคนรอบตัว เราว่าคำนี้ยากเลยนะ ทั้งไทยทั้งอังกฤษเลย แต่มันดีมากเลยที่เขาได้รู้ว่า อ๋อ บนโลกนี้มีคำนิยามสำหรับสิ่งที่เขาชอบในตอนนี้ด้วยนะ มันดี
🐣 อย่างนึงที่ชอบในนิทรรศการนี้คือ ไม่รก ใครที่เคยอยู่กับงานประดิษฐ์ของเด็กจะรู้ว่าจัดออกมาย้วยได้ง่ายมาก👀 แต่นี่ไม่เลย คุณครูจัดการพื้นที่ได้เยี่ยมมาก (และพื้นที่ก็เรียกได้ว่างามมาก โปร่งสบาย แสงเข้าได้รอบด้าน เดินเข้าไปแล้วสบายใจ) มีบางจุดที่วางพรมที่มีสีสันเข้ากับงานของเด็กที่แปะอยู่รอบๆ ด้วย (คิดละเอียดมากๆ)
คนจัดอาจตั้งใจหรือรู้ตัวก็แล้วแต่ แต่เราว่ามันเป็นเซนส์ทางศิลปะที่ดีมากเลย
🐣 “ทุกคนคืองานศิลปะในแบบที่ดีที่สุดของตัวเอง” โซนนี้พูดกับคุณผู้ใหญ่ทุกคนที่เข้าไปดูงาน เวลาเราส่องกระจกมองตัวเองเราเห็นอะไร?
🐣 “หนูอยู่ในกระจก หน้าหนูยิ้มมาก แม่หนูถ่ายรูปให้ตอนที่หนูส่องกระจก หนูหล่อมากเลย”
🐣 “ซัมเมอร์หล่อมาก มีตากลมๆ สองข้าง มีปากยิ้มๆ ซัมเมอร์ชอบปากมากเลย”
🐣 กระจกทุกบานของเด็กๆ ยิ้มแฉ่งให้ตัวพวกเขาเองและคนที่มาดู พร้อมส่งพลังตู้มใหญ่เข้ามาในใจของเรา
🐣 ตุ๊กตาไล่ฝนแขวนต่องแต่ง ผีเสื้อและดอกไม้บินว่อนไปมา แมงกะพรุนสีชมพูกำลังนอนหลับ – อันนี้เด็กไม่ได้เขียน เราเขียนเอง 😆 ตรงผีเสื้อ แคปชั่นจากเด็กน้อยคือ “ผีเสื้อกลางวัน สวย” สั้นๆ แต่จับใจเลย
🐣 คุณครูทำโซนเครื่องแขวนน่ารักมาก มีกระจายอยู่ทั่วพื้นที่งาน เดินเข้าไปแล้วเหมือนเอาหัวผลุบเข้าไปในจินตนาการของเด็กๆ
🐣 มีบ้านเท่ๆ หลังหนึ่งชื่อ “บ้านแหลมคม” สร้างสรรค์โดยน้องพุธ คนในบ้านแหลมคมก็มีครอบครัวน้องพุธ กับหมา 2 ตัว ที่สำคัญ “ทุกคนยืนเฉยๆ” ส่วนหมาก็ “กำลังยืนเฉยๆ” เหมือนกัน โห ประทับใจมาก เราทุกคนมีสิทธิยืนเฉยๆ นะ ไม่ต้องมี productivity อยากขอเข้าไปยืนเฉยๆ ด้วยคนในบางวันนะ
ปล.แต่ก็ยังไม่รู้ว่าทำไมชื่อบ้านแหลมคม เขากันคนอื่นเข้ามาหรือเปล่า?
🐣 นี่เลย เจ้าพวกผู้ใหญ่ทั้งหลายจงลองมาทำแบบนี้กันดูบ้าง ตรงนี้คือ “What I Can Do” เด็กๆ ถ่ายทอดสิ่งที่ตัวเองสามารถทำได้ มีรูปที่บอกว่า “I can hide.” ฮื้ออ อีกคนก็น่ารัก บอก I can feed (วาดน้องตัวเล็กๆ ที่นั่งบนเก้าอี้เด็ก) ก็คือช่วยที่บ้านเลี้ยงน้องใช่ไหมลูก เท่มากเลยย
🐣 นี่คืออาณาจักรเห็ด! เส้นๆ คือท่อของมาริโอ้ 😅 มีฝาท่อ มีกระเป๋าของมาริโอ้ มีสายลมสไลเดอร์ มีแดด มีพระอาทิตย์ พระจันทร์ และหนอนตัวยักษ์ – ชั้นอนุบาล 3 ห้องสายรุ้ง
อาณาจักรเห็ดใช้เทคนิค Balloon Printing เมื่อไหร่ที่วาดรูปกันไม่ออก มาลองใช้ลูกโป่งปั๊มๆ สีแบบนี้ก็น่าสนุกดีเหมือนกันนะ
🐣 ไม่อยากเขียนจบเลยแต่ให้เล่าอีกหลายวันก็ยังไม่หมด แอบเสียใจที่เขียนถึงทุกชิ้นงานแบบละเอียดๆ ได้ไม่ไหว แต่อย่างไรก็ตาม Happy to be Me เป็นนิทรรศการของเหล่าจิ๋วๆ ที่ทำให้เราอิ่มเอมเป็นอย่างมาก ดีใจจริงๆ ที่ได้ไปชาร์จพลังที่นี่ ขอบคุณพลังของเด็กๆ ทุกคน ขอบคุณคุณครูทุกท่าน(คุณครูเป็นผู้ฟังที่เก่งมากๆ เลย ฟังสิ่งสำคัญและเรียบเรียง สร้างสรรค์ออกมาเป็นนิทรรศการ ได้เยี่ยมขนาดนี้ จัดเก่งมากๆๆ) ขอบคุณโรงเรียนอนุบาลเทพารักษ์ที่เปิดโอกาสให้บุคคลภายนอกได้เยี่ยมชม ขอบคุณที่แบ่งปันสิ่งที่ล้ำค่าเหล่านี้กับเรานะคะ หวังว่าปีหน้าจะมีโอกาสเช่นนี้อีกค่ะ 🌞
🐣 เกือบลืมเรื่องสำคัญ! ทุกคนสามารถไปกดฟังเด็กๆ เล่านิทานได้ตาม qr code ในภาพสุดท้ายได้เลย
Yodchat * Tinyline 